OMERTA
mario puzo'nun en güzel kitaplarından biridir Omerta.
Anlamı ise, katolik Mafya sının kullandığı suskunluk yasasıdır. Omerta yemindir, aileden biri yakalandığında veya teslim olduğunda asla gerekli bilgileri vermez, günlerce susar, konuşmazlar. Bu suskunluk aile yakalanmasın diye değil, kendi onurlarını korumak için sonuna kadar susarlar...
Bazen sadece bu yüzden ben kendi büyüklüğümden bile korkuyorum.
Içime çekiliyor, günlerce susuyorum. Omerta genlerimde var, elimde değil. Ailem, dostlarım, abim bunu hiç sevmiyor ve ben buna başladığımda etrafı bir panik sarıveriyor, neden mi, çünkü günlerce sustuğum yetmiyormuş gibi, bir de kayboluyorum ortadan...kimselere haber vermeden.
7 yaşında alt katta yaşayan babaannemin gardrobunda yaşadım, 3 gün...geceleri herkes uyuyunca yemek yiyiyordum, babaannem alışmıştı artık, beni kapıda görünce kendiliğinden açardı gardrobun kapısını...bazen yemeğimi akşamdan mutfağa hazırlar, bırakırdı...
Hala izleri var. Hala susabiliyorum günlerce...Hala kaybolabiliyorum ortadan... Bunu bir Defne ye bir de abime sorun.
Ve günlerce susan, konuşmayan, ortadan kaybolan seni, biliyorum...benim gibi...
Kendimden sayıyorum. Saygı duyuyorum. Insan sevdiğine konduramaz ya suçu, kötülüğü, kendine de konduramıyor. Bu yüzden de arayıp duruyor suçluyu...
Ben aslında yalnızım diye haykıramazsan kimselere, biraz da mecbursundur yalnız savaşmaya...Haykıramadım sana ben...
O yüzden her zaman korudum kendimi bu insanlara duyabileceğim sevgi nöbetlerinden...aslında kimi insanlara elimi değil, pençemi uzatmalıymışım meğer...
Sen de sustun, günlerce kabuğuna çekildin...ben anlıyorum seni, biliyor musun üstelik bir tek ben anlıyorum.
Sana çok ama çok kızıyorum.
Beni yalnız bıraktığın için...bir bulsam seni ve taksam pençelerimi, sonra kızsam köpürsem sana...
O Partizan duruşunla bir dikilsen karşıma da duysam haykıran sesini...
Haklısın biliyor musun? susma nolur, konuş benimle.. Kendi ateşinle kendini de, beni de yakıyorsun susarak...
Ama unutma ki ben, küllerimden yeniden doğan biriyim.
2 eylül 2010
